امین اشرفی کارگردان نمایش «خاطرات خانه‌ای که…» که به تازگی اجرای خود را در تماشاخانه سرو آغاز کرده است درباره شکل‌گیری این اثر نمایشی به فارس دی پی آر گفت: من حدود یک سال روی متن دیگری کار می‌کردم که به دلیل مشکلاتی که پیدا کردیم به اجرا نرسید تا اینکه یک شب مانده به پایان مهلت شرکت در جشنواره تئاتر «مقاومت» کامران شهلایی به من پیشنهاد داد تا نمایشنامه «خاطرات خانه‌ای که نیست» را که قرار بوده به کارگردانی خودش در جشنواره شرکت کند اما انصراف داده است، برای اجرا در جشنواره آماده کنم که من نیز پذیرفتم و در آخرین روز مهلت تقاضا، ثبت نام کردم از این رو تمرینات به صورت فشرده انجام و متن نیز برای اجرا دچار تغییراتی شد.
وی ادامه داد: خوشبختانه نمایش در جشنواره دیده شد و علاوه بر دریافت جایزه ویژه منتقدان در ۴ رشته نیز نامزد شد. تلاش کردم در اجرای این اثر نمایشی از کلیشه‌های مرسوم در اجرای آثار دفاع مقدسی دور باشم و یکی از دلایل انتخاب این متن نیز همین مساله بود.
اشرفی درباره داستان نمایش توضیح داد: این اثر نمایشی یک ساعت آخر زندگی یک خانواده ۵ نفره کرمانشاهی را به تصویر می‌کشد که براثر بمباران ۴ نفر از آنها کشته می‌شوند و یک نفر باقی مانده سال‌ها خاطرات و غم دوری بقیه اعضای خانواده را با خود به دوش می‌کشد. این خانواده روزگار خوشی را در کنار هم سپری می‌کنند، آنها در التهاب روزهای جنگ در کنار هم جمعه‌ها ناهار کباب می‌خورند تا اینکه در یکی از همین جمعه‌ها بمب جنگنده‌های بعثی روی سر آنها هوار می‌شود.
وی درباره ارتباطی که نمایش با مخاطبان برقرار می‌کند، بیان کرد: معتقدم کار هنری اول باید دیده بشود و با مخاطب ارتباط بگیرد بعد به این فکر کنیم که می‌خواهیم چه پیامی را منتقل کنیم. این نمایشنامه به دلیل فضای سوررئالی که داشت به من این امکان را می‌داد که روی پِی و ستونی که کامران شهلایی ساخته بود، رویاپردازی کنم. فارغ از همه این مباحث تلاش ما این بوده کاری را به صحنه ببریم که قابل دیدن باشد و تماشاگر بتواند با آن ارتباط برقرار کند و بعد از مقاومت مردمی حرف بزنیم که صادقانه ایستادند و سختی‌های زیادی کشیدند که همچنان هم ادامه دارد.
این کارگردان تئاتر یادآور شد: معتقدم که جنگ تمام نشده و تمام هم نخواهد شد به این دلیل که تبعاتش همچنان وجود دارد. مساله‌ای که اهمیت دارد این است که زمانی که یک برهه تاریخی را از سر می‌گذرانیم نباید به آن پشت کنیم چون اتفاقات گذشته یک دستاورد جمعی برای ما دارد و باید بدانیم از چه گذرگاه‌هایی عبور کردیم تا به اینجا رسیدیم. ما نیز تلاش کردیم در لایه‌های زیرین این نمایش حرفمان را بزنیم.
وی در پایان درباره فضاسازی نمایش عنوان کرد: در همه عناصر صحنه، فضای ذهنی و سوررئال به چشم می‌خورد و در طراحی صحنه هم تلاش شده فضایی معلق و ذهنی تصویر شود که با استفاده از نور و تصویر و ویدئو این مساله نمود بیشتری در صحنه پیدا کرده است.
این اثر نمایشی با بازی سیروس سپهری، رستا رضوی، حمیدرضا مرادی، بنیامین صیادی نیا، کیانا سپهری تا ۳۱ تیرماه ساعت ۱۹:۳۰ در تماشاخانه سرو روی صحنه خواهد بود.
